Born to be Bored!

Bir insanın canı hiç mi birşey yapmak istemez ya..Kolumu bile kaldırmak istemiyor canım. Evin içinde bir o odaya, bir bu odaya, elimde bez sürüklüyorum kendimi..Bir işe yaradığıda yok yani o elimde ki bez parçasınında.. İşe gitmedim ya 2 gündür,kendime pskolojik iş yapıyormuşum kandırmacası..Bide sabah uyusam bari, yok Doriyle kalkıyorum sonra cin gibiyim,Turkmax sabahları gene oyalıyor beni, izliyorum izliyorum tanrım saat daha 12 bile olmamış.


Kumaşlara atıyorum elimi, başlıyorum birşeye sonra onuda yarım bırakıyorum. İncik boncuklara atıyorum elimi yok oda kesmedi. Azcık güneş olsa,kendimi balkona atsam bile kafi. Yok şekerim nerdeeee, hava zaten soğuk,bide 6.kattayız, balkon kapısını bile açamıyorum,dışarda kasırga var sanki.

 Bir esiyor aklıma yahu bir türk kahvesi keyfi yapayım diye. Mutfağa gidiyorum. Alışkın değilim ki tek başıma türk kahvesi içmeye, ya Cerenim olurdu yanımda ya  canım ablam ya da annecik. Ondan da vazgeçiyorum. Evde böle freni patlamış yokuş aşşağı giden kamyon gibi,oordan oraya sürüklüyorum kendimi.

Ay kendimden sıkıldım vallahi ya. Kışın tam bir çekilmez oluyorum. Ama kabul edin İstanbul'da kışın çekilmiyor. Bu arada dedim yastıkları üçleyeyim. Ama vallahi son, yastık olayından da sıkıldım. Artık elbise falan dikicem,bir huysuzlugum geçerse! Neyse ben yarım yamalak yastık kucağımda facebook ta o ne yapmış,bu neye çıldırmış bakarken, sevgili Valki Merkür geri gidiyor demiş. Meğersem merkür ün abzuk zubzuk hareketleri ruh halinde sıkıntılara yol açarmış. Bilemiyorum yani, ben o kadar huysuz ve gıcığım ki, bütün suçu merkür e atmaya canı gönülden hazırım.

Sonra, bu benim ne yapsam hallerime çare arayan Dodi I Pad de güzel bir oyun buldu da en azından 1 saat oyaladı beni. ''Jump Out''. Sizde benim gibi en azından 1 saat eğlenmek isterseniz oynayabiliriniz. Çok sevimli çekirgelerimiz var onları hoplatıp zıplatıyoruz. Yani o kadar aslında bir mucize beklemeyin.(Hırt). E ondan da sıkıldım. Benim içim karardı bir kere arkadaş. Günes yüzü görene kadar da aydınlanmaz ben söyliyim.

Ben Ankara'da o kadar sene iyi yaşamışım yani o buz gibi memleket de. Hiç gıkımı çıkardığımı hatırlamıyorum. Alışmıştı bu agresif bünyem buzul soğuklarına. Hava değişikliğine bünyem alışamadı galiba. E bide direkt yazına geldim İstanbul'un . O güzellikten sonra bu kasveti kaldıramadı bünye tabii.

Memleket,ana,baba,bacı:) hasretide çökmüş olabilir üzerime de, ben kendime itiraf edemiyor olabilirim mesela. Buda bir ihtimal tabii. Gidiyim desem şimdi Ankara'nın havası belli olmuyor bir kar yağar gidemem,yada ordayken yağar dönemem. Kocacım buralarda aç susuz:) Nisan 'a kaldı artık benim Ankara yolculuğum. Neyse idare edicez artık napalım. Yarın işe gideyim bari.

Birtek ben değilimdir umarım bu buhranlar içinde bir oraya bir buraya. Birinizde çıksın bende desin,kader arkadaşım desin:) Birşey desin. Neyse bir case buldum kendime birazdan post hazırlarım. Gene aranıza karışırım. Ama bu benim kendime geldiğim anlamına gelmez tabikide...